مهیار دیلمی

«مهیار بن مرزویه دیلمی» (م، ۴۲۸ ه.ق)، شاعر و کاتب ایرانی در قرن ۵ هجری است. آیین او در ابتدا زرتشت بود و سپس به دست استادش سید رضی (م، ۴۰۶ ه.ق) اسلام آورد و به مذهب شیعه گرایید. مضامین اشعار مهیار علاوه بر مدیحه‌ها و تغزلات، متضمن بیان مسائل کلامی تشیع ‌است. وی اشعار بسیاری درباره‏ مناقب اهل بیت علیهم‌السلام سروده است.

زندگی‌نامه

ابوالحسن مهیار بن مرزوِیه دیلمی در سال ۳۶۷ هجری در گیلان که در آن دوران جزئی از مناطق دیلم به­ شمار می ­آمد، در خانواده ­ای زرتشتی مذهب چشم به­ جهان گشود. مهیار از کودکی شخصیتی دانش ­پژوه داشت و در تحصیل و طلب علم بسیار مجد و خوش ­استعداد بود. وی رفته رفته ­به ­ادیبی پرآوازه مبدل شد و در شعر و ادبیات فارسی و عربی سرآمد و شهره زمان گشت. شهرت وی باعث شد که دانشمندان جهان اسلام در آن زمان از وی دعوت نموده تا به­ بغداد بیاید و در این شهر که در آن زمان بزرگ­ترین و علمی ­ترین دانشگاه جهان اسلام را در خود جای داده بود، سکنی گزیند. وى مدتى متصدى امر کتابت آل ‌بویه بود و در بغداد براى ترجمه ‌ى مطالب از فارسى به عربى استخدام شد. و چون اصلاً ایرانی بود، به او کاتب فارسی گفته‌اند.

مهیار دیلمی در جریان ارتباطات خود با علمای بغداد، با مرحوم سید رضی، مدوّن کتاب شریف نهج البلاغه نیز نشست و برخواست پیدا کرده و در زمره شاگردان وی نیز قرار گرفته بود. وی با آگاهی از عقاید مکتب حقه تشیع و یادگیری باورهای این مذهب، سرانجام در سال ۳۸۴ و طبق قولی دیگر در سال ۳۹۴ قمری توسط استادش سید رضی مستبصر و شیعه شد. در «ریحانة الادب» آمده که او بدست شریف مرتضى ایمان آورده ولى در خدمت شریف رضى به تحصیل علم و ادب پرداخته است.

وی آن­چنان در تشیع استوار وارد شد که نمی توانست عقاید خود را کتمان کند؛ از همین جهت اشعار زیادی در مذهب جدید خود می سرود و در اشعار خود به ­ظالمین در حق اهل بیت پیامبر (علیهم السلام) جسورانه می ­تاخت! به­ طور مثال می ­توان به­ بیت شعری مشهور از او در این رابطه اشاره نمود:

وکیف ضاقت علی الاهلین تربته * ‌وللاجانب من جنبَیه مضطجع

(خاندانش از آرمیدن در کنار تربت او محروم؛ بیگانگان در کنار مرقدش مدفون)

او به نسبت ایرانی خویش فخر می‌کند. همانگونه که به دین و عقیده‌ای که برگزیده مباهات می‌نماید و می‌گوید: مجد و حسب را از بهترین پدران دارم و دین و آئین را از سرور مسلمانان، پس فخر و مباهات را از همه جانب گرد آوردم. سیادت عجم را با آئین عرب با هم دارم.

خطیب بغدادی از مورخین سنّی مذهب عرب، که از هم­ عصران مهیار دیلمی بوده، در رابطه با او می­ گوید: «من (مهیار) را می­ دیدم که در مسجد بزرگ منصور در شهر بغداد حاضر می­ گشت و اشعارش بر خود وی خوانده می ­شد».

در احوالات مهیار آمده است که با سلاطین و ملوک نشست و برخواست زیاد داشته و به­ خاطر فصاحت و بلاغت و زیبایی اشعارش بسیار مورد اکرام واقع می ­شده و مورد توجه صاحب منصبان قرار می­ گرفته است. از ممدوحان وى مى‌ توان به ابوطالب محمد بن ایوب، از وزیران خلفاى عباسى و ابونصر سابور و ابومنصور بن مزرع و غیره اشاره کرد. فرزندش حسن یا حسین بن مهیار دیلمى نیز از شاعران بزرگ بوده که «قصیده ‌حائیه»اش معروف است.

سرانجام این شاعر ارادتمند به­ خاندان عصمت و طهارت (علیهم السلام)، در ماه جمادی الثانی سال ۴۲۸ هجری قمری در سن ۶۱ سالگی در شهر بغداد چشم از جهان فروبست و در همان­جا مدفون شد.

آثار و تألیفات

مهیار در مدت حیات علمی خود به یکی از نوابغ عرصه شعر عرب مبدّل گردیده بود. مضامین اشعار وی علاوه بر مدیحه‌ها و تغزلات، متضمن بیان مسائل کلامی شیعه بوده است. دیوان مشهور وی در چهار جلد بارها چاپ شده است. وی اشعار زیادی در رابطه با وقایع مهم تاریخی سروده است. به­ طور مثال قصیده ­ای به ­نام غدیریّه سروده است که در آن علاوه بر اشاره به­ ماجرای واقعه غدیر، دشمنان امیرالمؤمنین (علیه السلام) را در رابطه غصب خلافت مورد نکوهش شدید قرار داده است. هم­چنین در مورد وقایع کربلا و مصائب اهل بیت (علیهم السلام) اشعاری زیبا و جانسوز از خود به ­یادگار گذاشته است.

از میان آثار مهیار دیلمی می­ توان به موارد ­ذیل اشاره نمود:

1. دیوان مهیار الدیلمی: معروف­ترین تألیف مهیار این دیوان شعری است که معمولا در چاپ­های متأخر به­ صورت چهار جلدی چاپ می­شود که در آن به صورت طبقه­ بندی شده اشعارش را ذکر نموده است.
2. قصیدة لامیة: ظاهرا چنین کتاب شعری با این اسم از مرحوم مهیار برجای مانده است که مرحوم سید ابن طاوس بر آن شرحی به­ نام “الأزهار فی شرح لامیة مهیار” نگاشته است.

کتب و مقالاتی نیز در مورد مهیار دیلمی و آثار او نوشته شده، از جمله:

1. أخبار مهیار الدیلمی: این کتاب توسط شیخ محمدعلی زاهدی جیلانی متوفای ۱۱۸۱ ه.ق جمع ­آوری شده و در آن به بیان اشعار و جملات نایاب و هم­چنین روایاتی که از طریق سلسله سند به مهیار برخورد داشته را آورده است.
2. مهیار الدیلمی و شعره: این کتاب توسط شخصی به­ نام سید علی فلال تألیف شده که در آن به ­ویژگی­ها و تنوع اشعار مهیار پرداخته است.
3. مهیار الدیلمی، حیاته و شعره: این کتاب به­ زندگی­نامه و ویژگی­های شعری مهیار پرداخته که توسط عصام عبدعلی در بغداد به­ سال ۱۳۶۰ هـ ق تألیف گردیده است.
4. مقاله رثای حسینی در اشعار حسان و مهیار دیلمی: این مقاله توسط محمدرضا نجاریان در دانشگاه یزد تألیف شده و در آن به بررسی اشعار مهیار دیلمی به ­زبان عربی و حبیب الله چایچیان به زبان فارسی در رابطه با واقعه عاشورا و شهادت سیدالشهدا (علیه السلام) پرداخته و شباهت­ های این اشعار را مورد بررسی قرار داده است.
5. بینامتنی قرآنی و روایی در شعر مهیار دیلمی
6. مهیار دیلمی و مضامین تاریخی اشعار او؛ در مدح پنج تن آل عباء و اشاره به وقایع مهم صدر اسلام
7. بررسی جلوه های فرهنگ و تمدن ایرانی در شعر مهیار دیلمی.

منابع

• "ابوالحسن مهیار دیلمی"، راسخون، بازیابی: ۲۷ شهریور ۱۳۹۲.
• "مهیار دیلمی"، پایگاه اطلاع رسانی حوزه.
• "مهیار دیلمی"، مرکز جهانی مستبصرین.